Ken je die vraag: wat zou je doen als je een miljoen zou winnen in de loterij en nooit meer hoefde te werken. Wat zou jij dan gaan doen?

Ik heb de vraag zo beschouwd, dat het antwoord iets was als doen waar je hart naar uit gaat. Van je hobby je werk maken, dacht ik toen ik het voor het eerst hoorde. Iets doen waar je blij van wordt dacht ik later.

Want stel dat je de loterij wint, is er dan iets wat je anders zou doen? Anders gezegd: leef jij al je leven zoals je diep van binnen zou willen? Dat zinnetje, die vraag, is eigenlijk een positieve manier om naar je leven te kijken. Dat je even stilstaat en nagaat wat echt belangrijk is voor jou. 

En dat is handig om te weten. Want dat geeft rust van binnen. Voldoening halen uit wat je dagelijks doet, is belangrijk voor je welzijn. Het vormt een buffer tegen stress. 

Soms gebeuren er heftige dingen in ons leven. In onze omgeving. In de wereld. En soms zet het dingen zo op z’n kop dat je je leven radicaal wil omgooien. Of die neiging hebt. Dat alleen overblijft wat echt belangrijk is.

Afgelopen zomer ben ik 50 geworden. Grappig, ik hield me niet bezig met ouder worden. De mensen om me heen ineens grappend wel: ‘je bent nu op/ over de helft’ of ‘staat er straks een Sara voor de deur?’ en dat ik geen potjes met mosterd hoef te halen want wijsheid heb ik al 😉

Op de helft. Ja misschien. Of niet. Want ik weet donders goed vanuit ervaring, dat het morgen zomaar anders kan zijn. En toch door de opmerkingen is een soort nadenk-zaadje geplant. Om weer even stil te staan bij wat ik wil. En wat echt belangrijk voor me is. En zijn de verhalen die ik mezelf steeds vertel ook waar? 

Waarschijnlijk kwam op een van die momenten van overdenking, de vraag naar boven wat je zou doen als je de loterij hebt gewonnen? Het raakt eigenlijk aan een stukje urgentie. Het vraagt je op een andere manier te voelen wat je zou doen. 

Ouder worden het is iets waar we niet om heen kunnen. Een verandering waar we in mee mogen bewegen. Aanpassen. En daardoor misschien ook wel de onvermijdelijkheid voelen. Even stilstaan bij de vraag wat je bezig houdt en waarmee je je bezighoudt. Is dat echt belangrijk? Geeft het je rust van binnen?

Durf jij eerlijk na te denken over de eindigheid van het leven? Stel dat je over een jaar zou sterven, is er dan iets wat je nu anders zou doen? Het is een vraag die je misschien helemaal terugbrengt naar de essentie. Voorbij aan gedoe en dingen die er niet toe doen. Want daar is geen tijd meer voor. Waar gaat het werkelijk om? Wat geeft jouw leven betekenis?

Wat is goed voor jouw welzijn?

Hartegroet,
Esther