Vertragen

Ken je dat? Dat je je voorneemt om op tijd weg te gaan voor een afspraak en dat het dan ineens later is dan je denkt. En dat je je dan gaat haasten om nog op tijd te kunnen komen.

Vanmiddag had ik met een vriendin afgesproken en van te voren helemaal bedacht hoe laat ik de deur uit zou gaan. Zodat ik op m’n gemak naar haar toe kon fietsen. Toen ik op de klok keek was het ineens later dan ik had gedacht. Dus dat langzaam aan, dat ging ‘m niet worden. En gelijk dacht ik, waarom zou ik me haasten? Een paar minuten later maakt toch niet uit?

Eenmaal op de fiets, nog niet eens de straat uit kwam er een bekende uit tegengestelde richting die naar me toe fietste. Normaal altijd een zwaai en hallo, vandaag niet. Dus even gestopt en praatje gemaakt. En ik dacht: “nu ga ik het echt niet meer redden, ach wat maken die paar minuten ook uit”.

Grappig is dat, tijd nemen voor een ontmoeting juist op een moment waarin je bezig bent om naar de volgende te gaan… Vervolgens weer op de fiets. Eenmaal aangekomen op m’n bestemming, alle fietsrekken vol. Nouja, drie keer langs een ieniminie plekje gelopen waarvan ik dacht dat wordt proppen. Uiteindelijk toch m’n fiets daar er tussen gewurmd.

Laat ik eens kijken hoe laat het is, dacht ik toen m’n fiets op slot stond. Ik moest even twee keer kijken: 5 minuten te vroeg.