Wat als alles al goed is? Precies nu zoals het is. Dat jij precies goed bent zoals je bent. Dat je precies op de juiste plek bent waar je nu moet zijn. Dat het hele leven perfect is zoals het nu is. Is dat niet een heerlijk idee? Een bevrijdende gedachte? Dat niks meer perfect hoeft te zijn omdat het allemaal al goed is?

Hoe graag willen we niet van alles onder controle houden? Er voor zorgen dat ons leven goed verloopt. Heel menselijk. De een heeft het wat meer dan de ander. Perfectionisme was mijn middle name. Jarenlang moest het allemaal beter dan goed zijn. Van mezelf wel te verstaan. 

Eigenlijk was ik toen niet tevreden met hoe het was. Zat ik te trekken aan de realiteit, moest het anders, beter, mooier enz. En jemig wat een energie kost dat. Om dingen onder controle te houden. Er voor te zorgen dat het loopt zoals je wilt, omdat je denkt dat dat het beste is. 

Er is een mooie uitspraak van Spinoza (Nederlandse filosoof 1632-1677) over perfectie: ‘realiteit en perfectie zijn synoniemen.’ Ik moest ‘m even binnen laten komen. Realiteit en perfectie zijn synoniemen. Twee woorden die hetzelfde betekenen. Hier en nu, in dit moment, is alles precies goed zoals het is. Het streven valt weg. Je hoeft niet meer. Want alles is al goed.

Eigenlijk vraagt dat om te leven in het nu. Omarmen wat er is. En nee dat zorgt niet voor passiviteit of totale overgave aan wat er is. Integendeel. Het maakt dat je heldere keuzes maakt. En als bonus –  als je niet loopt te trekken aan hoe jij wilt dat dingen lopen, niet loopt te trekken aan de realiteit –  ontvang je zeeën van tijd.

Het heeft iets bevrijdends zo in actie te zijn in het hier en nu. Iets vreugdevols. Ik krijg er een blij gevoel van. Het geeft me ruimte. Het moeten valt weg. Ik hoef niet meer zo veel van mezelf. En daardoor voelt het ergens ook een beetje rebels… 😉 Wat jij?