Oude overtuigingen, mechanismen van vroeger. Dingen die je jezelf hebt aangeleerd. Om te overleven in de jungle van jouw leven. Dat loslaten. Hoe kom je van die overtuigingen af? 

Iedereen heeft ze. Van die gewoontes, manieren, van dingen doen omdat dát het gewenste effect heeft op onze omgeving waardoor we veilig onze weg kunnen bewandelen. Althans zo hebben we dat ons zelf ooit ingeprent, al dan niet door omstandigheden. Ook als je in een fijne, veilige, beschermde, liefdevolle omgeving bent opgegroeid.

We hebben allemaal van alles meegemaakt en daardoor aangepast gedrag ontwikkeld. Als een reactie op een emotie omdat we zijn gekwetst. Daardoor hebben we gewoontes gecreëerd, rollen, patronen, waardoor we niet meer (zo snel) worden geraakt door anderen.

Wonderlijk, niet? Dat we ons zo identificeren met dingen die ons raken. En wat zou er gebeuren als we dat niet meer zouden doen? Wanneer we ons niet meer laten leiden door de dagelijkse dingen die op ons af komen, maar het heft zelf in handen nemen?

Verantwoordelijkheid nemen voor jouw leven. Jij leeft jouw leven. Niet dat van een ander. Jij leeft vanuit liefde voor jezelf. En weet je wat het mooie is? Vaak als je al bereidheid toont om te gaan, met alle risico’s van dien, dat gebeurt hetgeen waarvoor je zo bang bent juist niet.

Als we vanuit (zelf)liefde leven, dan zouden we breken met al die mechanismen en oude overtuigingen die we met elkaar in stand houden. Dan creëren we een hele andere wereld. Niet alleen voor onszelf, ook voor de ander. Want die houden we een spiegel voor, omdat we niet meegaan in het ‘oude’ bekende gedrag. En het is dan dat we de schaarste achter ons laten en gaan leven vanuit overvloed.

Een paar jaar geleden, sloeg de angst mij om het hart, omdat ik m’n baan kwijt zou kunnen raken. Ik durfde er bijna niet aan te denken, zo erg en eng vond ik het. Het was een zekerheid die er altijd was geweest. Hoe moest dat nou verder? Ik raakte er behoorlijk van in de stress of eigenlijk in paniek…

Door een opdracht van de therapeut waar ik destijds onder behandeling was, leerde ik die angst in de ogen te kijken. En wat er toen gebeurde was magisch. Want door dat te doen verzachtte het, loste het langzaam op en verdween het uiteindeljk. 

En ja het ergste wat ik me kon bedenken is daarna gebeurd. Ik ben mijn vaste baan kwijtgeraakt. En nu als ZZP’er heb ik niet meer van die vastigheid waar ik toen zo aan vasthield. Bijzonder hoe dit vervolgens (uit)werkt. Want het mooie is dat ik me daar nu geeneens meer zo druk om kan maken. 

Het doet me denken aan een gedicht wat ik ooit las. Dat er bij iemand op de deur wordt geklopt.Dat diegene niet open durft te doen, denkend dat zijn/haar grootste angst voor de deur staat. Uiteindelijk opent diegene toch de deur en staat er helemaal niemand.

Er wordt voor je gezorgd. Daar geloof ik heilig in. Voor ons allemaal. Er is overvloed voor iedereen op alle gebieden van het leven. Dus zet die oude overtuiging opzij. Neem het leven in eigen hand, creëer jouw spelregels voor het leven. Maak het tot een ware kunst. En ervaar wat er zich ontvouwt als we vanuit die plek gaan leven.

PS Weet jij op welk gedicht ik doel? Ik zou het graag nog eens lezen 🙂