Over thuis zijn, met je familie in een huis. Over wat dat met je doet of kan doen. Over opruimen. Schoonmaken. En een paar tips om kalmte en rust in tijden van het coronavirus te bewaren. 

“Leuk” zei m’n vriend, ”nu kan ik zien hoe jouw dag er uit ziet, wat jij allemaal doet.” We werken allebei vanuit huis. Niks nieuws voor mij. Wel voor hem. Hij gaat normaal gewoon naar kantoor. Nu dus even niet. En de komende weken ook niet. 

Ik kan wel huilen. Tranen zitten hoog. En waarom? Ik voel me geraakt, door een opmerking waar totaal geen lading of bedoeling achter zit. Alleen maar vriendelijkheid. En toch. Het haakt aan bij iets van mij. Een oude overtuiging. Dat ik niet genoeg ben, niet genoeg doe.

Tel daarbij op dat ik al het gevoel heb dat ik ‘niks’ doe, omdat ik leef alsof ik elke dag vakantie heb. Dat ik alle vrijheid van de wereld heb als zelfstandig ondernemer. Dat ik kan werken wanneer ik dat wil. Dat ik niet over 20 jaar met pensioen hoef want ik leef al het leven wat ik wil leven.

En toch. De belemmeringen van mijn gedachten maken dat ik me in de hoek voel gedreven. Dat ik het niet goed doe. Bizar toch? Die gedachtengang. Heb je het leven wat je wilt leven en dan laat je je de poten onder je stoel vandaan zagen door je eigen gedachten. 

De maatregelen om het coronavirus onder controle te krijgen zijn intens. Maar het dwingende verzoek om thuis te blijven voelt voor mij niet als in quarantaine. Ik ben immers al elke dag thuis. Het voelt gewoon. Eigenlijk niet anders dan anders. In huis dan. Buitenshuis is een ander verhaal. 

Binnenshuis voel ik me niet goed genoeg. Ik lees en hoor dat mensen hun huis opruimen. Ik heb een gevoel van tekortschieten omdat ik dat niet doe. Wat is het toch wat maakt dat al deze oude en niet helpende overtuigingen ineens naar boven komen, zich aan de oppervlakte laten zien?

Is het letterlijk ook een periode om naar binnen te keren, zoals ik de laatste tijd steeds tegen mijn omgeving zeg? Dat deze hele crisis voor mij voelt als een uitnodiging om naar binnen te keren, om te voelen wat echt belangrijk is. En letterlijk nu we worden gevraagd zoveel mogelijk thuis te blijven.

En dan kun je je huis opruimen. Maar kun je ook je hoofd opruimen en al die oude overtuigingen eens onder de loep nemen? Nu ik er zo naar kijk, me dit realiseer, denk ik, je doet het nog nog zo gek niet. Goed bezig eigenlijk wel. Een schoonmaak aan de binnenkant is ook belangrijk.

Bewustwording. Daar begint het mee. Ik ben me meer en meer bewust van die niet helpende gedachten. Ik kijk er naar. Net zoals ik soms naar de ramen kijk die wel een sopje kunnen gebruiken. Ik weet dat die gedachten me niet meer dienen. Tijd voor een sopje, zodat ik weer helder door de ramen kan kijken. Van binnen naar buiten.

O ja en nog een paar tips van mij om in deze woelige tijden de rust te bewaren – van binnen en buiten 🙂

  1. Wees lief voor jezelf. Zorg goed voor jezelf. Daar help je zowel jezelf en de ander mee. Echt.
  2. Stilte. Zoek elke dag even een moment van stilte op. Even ademhalen. Voelen wat je voelt en dat toelaten. Het zijn rare tijden. Voor ons allemaal. 
  3. Lach elke dag. Zoek een leuk filmpje op, vertel een mop, zie de humor in een situatie. Lachen maakt het leven lichter. En is goed voor je gezondheid 🙂

En het mooie van dit alles? Ik heb nu een gevoel van genoeg zijn. Dat ik genoeg doe. Door het reflecteren op mijn binnenwereld, door dat op te schrijven en door dat weer met jullie te delen. Dus eigenlijk ben ik best wel goed bezig. Aan het werk. Gewoon. Net als anders. Alleen een beetje anders.

PS
Ik ben benieuwd waar jij van onder te tafel schuift van het lachen 🙂 Deel je het hieronder? Kunnen we er met z’n allen van genieten!