Hoe vaak hoor je niet dat mensen overspannen thuis zitten of burn-out zijn geraakt. Soms zie je dat iemand te veel hooi op z’n vork neemt. Ik vraag me af: kun je daar iemand voor behoeden?
Een tijdje terug hoorde ik het weer. Iemand, ooit burn-out geraakt, die vertelde dat de goedbedoelde adviezen om het rustiger aan te doen gewoonweg niet binnen waren gekomen. Dat je omgeving wel opmerkt hoe gestresst je bent en dat als je zo doorgaat nog overspannen raakt. Maar dat jij ‘rustig’ verder leeft.
Hoe komt het toch dat je die wijze woorden niet hoort? Ja, je hoort het wel maar het dringt niet tot je door. Het gaat niet over jou. Zo erg is het toch niet? En iedereen is tegenwoordig toch druk? Die-en-die heeft toch ook veel aan zijn/haar hoofd of moet veel ballen in de lucht houden of heeft gedoe op zijn/haar werk of…?
Eerlijk gezegd, denk ik dat ik die waarschuwende signalen destijds ook niet heb gehoord. Ik stond in een soort van overlevingsmodus. Een stand die ik had gevonden om alles waarvan ik dacht dat het nodig was, wat moest gebeuren enz., mogelijk was.
Nou ja, mogelijk… ik roeide met de riemen die ik had. Deed wat ging. Minimaal eigenlijk, maar in m’n hoofd was het nog veel en groots. En kon ik steeds minder verdragen. Ontplofte steeds vaker. Om niets. Irriteerde ik me in stilte. Was ik boos. Ik snapte het niet. Niks voor mij. Al die mensen om me heen… zucht, waarom werkten ze niet gewoon mee? Dat deed ik toch ook? Eigenlijk leefde ik een uitgeklede versie van m’n leven. Ik deed minder en teerde meer en meer op van alles in. Totdat er niks meer overbleef. En ik omviel.
Kun je iemand behoeden voor een burn-out? Misschien wel, wanneer diegene er voor open staat en het kan horen. Misschien niet, wanneer het nodig is om door ervaring te leren. Om het te doorvoelen, doorleven. Hoe dan ook uiteindelijk kom je als een nieuwe en betere, misschien vooral een prettigere versie voor jezelf, weer tevoorschijn.
We hebben allemaal wat te leren in het leven. En dat doen we op het moment dat we daar klaar voor zijn. Wees mild voor jezelf. Wees mild voor de ander. We hebben allemaal zo onze dingen die ons bezig houden. Dingen waarvan niet iedereen zich bewust is of weet van heeft. Wees vriendelijk voor jezelf en voor elkaar.
Wat mooi beschreven lieve Es!
Dankjewel lieve Kirs!
hoi Esther
Hoorde jij ook alles wat ze je vroegen en gaf je antwoord terug.
Had jij ook zo n gevoel dat het niet bij je door drong wat er nu precies werd gezegt
Hoi Silvia,
Fijn dat je reageert. Ik stond in die periode op een automatische piloot. Druk bezig met alle ballen in de lucht houden. Stond op scherp. Hoorde en zag veel. Ik gaf antwoord en reageerde. Maar niet altijd op wat er werd gevraagd, terwijl ik dacht dat ik dat juist wel deed. Het leven ging eigenlijk langs me heen. Ik was er wel en gelijk ook niet echt. Als er al iemand was die eens wat tegen me zei, dan dacht ik: ja maar iedereen is toch druk en gaat verder? En dan ging ik weer door. Het ging langs me heen, ik hoorde het niet of kon het niet horen. Gaat dit over jou? Of merk je dit bij iemand die je dierbaar is?
Als ik je een tip mag geven voor jezelf of voor degene bij wie je het herkent: doe een stap terug. Laat die ‘ballen in de lucht’ even voor wat ze zijn. Misschien vallen ze, misschien vangt een ander ze op. Luister naar de signalen van je lichaam. Neem je eigen gezondheid serieus. Geef je lichaam rust, ruimte en tijd om te herstellen. Op adem te komen. Op die manier kan je zenuwstelsel weer in balans komen en kun je een hoop narigheid voorkomen. En mail me gerust als je daar behoefte aan hebt!
Prachtige rake boodschap, dank je!
Fijn om te horen. En dankjewel voor je compliment!