De laatste tijd ben ik een beetje bezig om uit te vinden, waar ik nu eigenlijk sta. Wat ik wil met mijn bedrijf. Waar naar toe. Ik voel een diep verlangen om door te pakken. 

Ondernemen heeft iets interessants. Het is eigenlijk een proces. Een ontwikkeling die je elke keer weer doormaakt. Elke keer weer op een andere manier, ander niveau. 

Wat dan? Bijvoorbeeld onderzoeken wat voor producten zouden kunnen werken of het past bij wat ik wil, afwegen en een besluit nemen. Keuzes maken, richting bepalen. Of concluderen dat je wel weet wat je nu niet wilt. 

Ja en wat er dan gebeurt is ook weer interessant. Ik ben een heel stuk verder. Toch voelt het ineens alsof ik niks heb gedaan. Want er is geen zichtbaar resultaat. En dat is toch iets wat we liever zien? 

Het gevoel van niet genoeg doen en daardoor met van alles tegelijk bezig zijn waardoor ik te veel hooi op m’n vork neem (oh hallo valkuil…) ligt dan al gauw op de loer. Herkenbaar of ben ik de enige? 

Verlangen naar richting, focus. Dat geeft helderheid, duidelijkheid. En gelijk is het ook het verlangen zelf wat richting geeft. Het laat zien wie je bent. Je brengt naar buiten wat er in je leeft. Jouw verlangen.

En zo draai ik even in een cirkeltje rond. Wil ik de liefde die ik voor mijn onderneming voel naar buiten brengen, maar weet niet hoe. Tot ik me weer realiseer, dat als een vastberaden speurneus alle kanten op te gaan om antwoorden te vinden. Niet. Werkt. Oh, goh…? Echt?

Wat wel werkt? Stoppen met mezelf forceren, me in allerlei bochten wringen. Loslaten (ja makkelijk gezegd, ik weet het). Afleiding zoeken van waar ik zo gefocust op ben. Zodat ineens een helder moment ontstaat. Inspiratie. Weten wat een volgende stap is. 

Wordt vervolgd 🙂