Weet je dat ik het regelmatig best een uitdaging vind om ondernemer te zijn? Ondernemen op mijn manier dan. Dat ik dicht bij mezelf wil blijven in wat ik doe. Dat het gewoon 100% bij me past. Dat ik kan doen wat goed voor mij voelt. Niet meer over m’n grenzen ga, doe wat anderen verwachten of mezelf forceren.

Maar man oh man de verwachtingen die ik van mezelf heb, zijn mogelijk nog wel hoger dan van anderen. En ik ga regelmatig, al dan niet bewust, over m’n eigen grenzen. Dat ik te lang door ga, zeg maar. En zo mezelf forceer. Herkenbaar?

Soms is dat een keuze. Maar soms ook niet. En dan loop ik hard tegen mezelf aan. Soms denk ik dan: je zou toch beter moeten weten na die burn-out. Zorg eens goed voor jezelf. Luister naar de signalen van je lichaam. Anderen kunnen het ook. Die trekken wel op tijd aan de rem. Kunnen wel goed ontspannen. En tanken regelmatig bij. Zorgen dat hun batterij meer vol dan leeg is.

Dus ik moet het ook kunnen. Ik doe het ook. Best vaak. En wordt er nog steeds elke dag beter in. Misschien komt daar m’n drijfveer ook wel vandaan voor wat ik doe. Omdat ik weet hoe mis het kan gaan als je te lang te ver over je grenzen gaat. Daar wil ik mensen graag voor behoeden. Ze helpen de rust te vinden, (weer) voor zichzelf te zorgen. Weg te blijven bij klachten van overspannenheid en burn-out. En gelijk schreef ik daar ook al eens een blog over, dat ik niet weet of dat wel mogelijk is. 

Ik fladder weer een hele andere kant op dan waarom ik deze blog begon. Waar ik het dus over wilde hebben is hoe op een gezonde manier buiten je comfortzone te gaan. Wanneer is het jouw stap naar buiten? En niet de verwachting van de ander die maakt dat je zo’n stap zet? Omdat (je denkt dat) het van je verwacht wordt. Of omdat je het nodig zou hebben om verder te kunnen komen. 

En elke keer weer kom ik tot de conclusie dat het ligt in jezelf vertrouwen. Geloven in je eigen kunnen en kracht. Je eigen waarde op waarde schatten. Doen wat bij je past is bouwen aan een stevige basis. En dat kunnen ook dingen zijn die niet comfortabel voelen. Het hoeven geen grote stappen te zijn om te kunnen groeien. Het hoeft niet continue. Stap voor stap, dan ga je het snelste vooruit.

Mezelf in bochten wringen zorgt voor kronkelpaadjes, afleidingen of misschien omleidingen van mijn weg. Twijfel en ongeloof slaan dan regelmatig toe. Terwijl wanneer ik gestaag doorga en doe wat bij mij past, ik me veel krachtiger voel. Als mens en ook als ondernemer.

Het afstemmen, volgen van de inspiratie die in me opkomt voelt steeds beter. Nog niet comfortabel, toch gaat het wel die kant op. Grappig eigenlijk dat oncomfortabel, door te doen uiteindelijk comfortabel kan worden. Groei start waar het spannend wordt. Als een soort van avontuur wat je (met jezelf) aangaat. 

Dus dat is wat ik doe. Ik ga het avontuur aan. Volg intuïtief wat er voor deze dag nodig is om te doen. Zoals deze blog schrijven, wat ineens in me opkomt, in plaats van iets anders wat ik gister had bedacht te doen. De inspiratie volgen. Het voelt kwetsbaar. Ook om dit op te schrijven. Een stukje van mezelf laten zien, wat ik niet snel doe. En zo ga ik stiekem ongemerkt toch uit m’n comfortzone.

Oh, en om dan nog even een stapje verder uit m’n comfortzone te gaan. Nu hoor ik dus het liedje: this is how we do it. Een glimlach verschijnt op m’n gezicht. Ik moet lachen. Ja, inderdaad. Het is een samenwerking. Het volgen van inspiratie. Dat is wat ik doe. Hoe ik werk.

Hartegroet,
Esther
💖

✍️ Waar ben jij laatst uit je comfortzone gegaan? Of herken je jezelf in bovenstaande? Leuk als je het me hieronder laat weten!